![]() |
![]() |
Palestijns-Israëlisch conflictVan $1Inhoudsopgave
https://christipedia.miraheze.org/wi...lisch_conflict Het Palestijns-Israëlisch conflict is het voortslepend conflict tussen Palestijnse Arabieren en de staat Israël over het door God aan het volk Israël beloofde land. Palestijnse Arabieren vinden dat het land hun is afgepakt, de Joden zien het als hun historisch thuisland. Het is een taai en voortslepend conflict, waar ook de wereld zich mee bemoeit. Velen beschouwen het Palestijns-Israëlisch conflict als het kernprobleem in het Midden-Oosten, een conflict dat de hele regio beroert, ja, als een lont in het kruidvat van een derde wereldoorlog. De Joden en de Palestijnen zijn het oneens over:
Ad 1. Palestijnse staat De wereld, inclusief de Verenigde Staten, Israëls grootste bondgenoot uit de volkeren, eisen dat Israël een Palestijnse staat naast de Joodse staat toelaat (tweestatenoplossing). Israël staat tot op zekere hoogte Palestijns zelfbestuur toe, maar vreest dat met een vijandiggezinde Palestijnse staat haar eigen nationaal bestaan in gevaar komt. De Israëlische regering staat alleen een Palestijnse staat toe (2009) onder voorwaarden: In 2003 kwamen Israël en de Palestijnen een ’routekaart’ naar vrede overeen, een plan dat voorziet in de stichting van een Palestijnse staat. Ook in 2007 beloofden de partijen op de conferentie van Annapolis in de Verenigde Staten een tweestatenoplossing na te streven. Anderen pleiten voor een éénstaat-oplossing: één democratische staat, een bi-nationale staat, waarin de Joden en de Arabieren samenwonen. Dat één enkele staat mogelijk is, zou blijken uit het samenleven van zwarten en blanken in de Verenigde Staten en in Zuid-Afrika, en het samenleven van protestanten en katholieken in Noord-Ierland. De volgende video bevat een Palestijnse bespreking van de éénstaatoplossing: video (Engels, 23 minuten, Youtube, van Aljazeera). Een groot bezwaar dat op deze oplossing drukt is dat met een bi-nationele staat de Joden niet langer een eigen Joodse staat hebben. De Joodse staat is juist gesticht omdat de Joden niet veilig waren in niet-Joodse staten. Door de eeuwen heen zijn ze verdrukt of vervolgd, ook in democratische staten. De enige oplossing voor het 'Joodse vraagstuk' scheen een Joodse staat te zijn. Ad 3. De Joodse nederzettingen
De Vierde Conventie van Genève zegt dat een bezettende macht geen enkele van zijn burgers in bezet gebied mag vestigen. De meeste landen, waaronder de bondgenoten van Israël, concluderen dat Israëlische Joden niet rechtmatig op de zogenaamde Westelijke Jordaanoever kunnen wonen. Het is echter twijfelachtig - volgens tal van juristen - of dit artikel van toepassing is op Israël, en wel om verschillende redenen: • Ten eerste, de Westelijke Jordaanoever was niet het erkende soevereine grondgebied van enige andere natie toen Israël er het gezag overnam. De oorspronkelijke bedoeling van het Israëlisch-Palestijnse vredesproces was niet om de resultaten van de onderhandelingen vooraf te beoordelen, ook niet betreffende de nederzettingen[3] . Ad 4. Jeruzalem De Tempelberg, door de Palestijnen Haram al-Sharif (= edel heiligdom) genoemd, is een zeer gevoelig onderwerp. Soms wordt door Palestijnen openlijk geloochend dat er ooit een Joodse tempel heeft gestaan. Oude gidsen van Al Haram Al-Sharif (edities 1925 en 1950, uitgegeven door de Opperste Moslimraad) verwezen nog uitdrukkelijk naar de tempel van Salomo, 2 Sam. 24:25 en de ondergrondse stallen van koning Salomo[4]. In de uitgaven van 1954 en 1965 is de verwijzing naar de tempel echter geschrapt. Een moslim verantwoordelijk voor de Al-aqsamoskee zei in oktober 2015 dat er nooit een Joodse tempel op de Haram al-Sharif is geweest. Ad 5. De Palestijnse vluchtelingen De radicaal-Islamitische Hamas regeert in de Gazastrook, een smalle kuststrook met zo'n 1,5 miljoen inwoners. Hamas erkent het bestaansrecht van Israel niet. In haar manifest zegt Hamas de vernietiging van Israel en in plaats daarvan een islamitische staat na te streven. De partij erkent de akkoorden niet die de Palestijnse Autoriteit met Israël sloot. Hamas is bevriend met Iran. Israel beschouwt Hamas als een terreurbeweging vanwege haar talloze aanslagen op Israelische doelen. Om haar burgers te beschermen tegen Palestijnse terreur bouwde Israel in 2003 een afscheiding rond de Palestijnse Westoever[1]. De afscheiding is een constructie van wegen, hekken, prikkeldraad, muren, greppels, torens en poorten. De lengte van het 'veiligheidshek' is circa 620 km. Sinds het begin van de bouw van de afscheiding is het aantal terroristische aanslagen in Israel gedaald met 90%. De afscheiding zal na voltooiing voor 95% uit hek bestaan, voor minder dan 5% uit muur bestaan. De barriëre loopt niet helemaal gelijk met de wapenstilstandsgrenzen na de Arabisch-Israelische oorlog van 1948. De afscheiding is niet gericht tegen Arabieren, van wie er ongeveer 1 miljoen in Israël zelf wonen (anno 2012). In 2011 maakte de Israëlische premier Netayahu in een woord tot de Amerikaanse president Obama duidelijk dat Israël niet wil terugkeren tot de grenzen van 1967, niet de Palestijnse vluchtelingen wil opnemen en niet wil onderhandelen met de Palestijnse terreurorganisatie Hamas:
Palestijnse tactiekDe Palestijnse Autoriteit (PA) en Hamas willen uiteindelijk Israël verslaan en één Palestijnse staat stichten die het hele land Palestina omvat. Hamas kiest daartoe de gewapende strijd, de PA kiest de weg van onderhandelen en het sluiten van verdragen. Het tekenen van verdragen met Israël staat in het teken van dat einddoel, één Palestijnse staat. Een voorbeeld voor de Palestijnen van de PA[2] is de tactiek van Mohammed. Hij sloot te Hoedaybiyyah een vredespact met de Qeraysh stam van Mekka voor 10 jaar, maar binnen twee jaar nam hij de stad in. Meer informatieIsraël & Palestijnen Nieuws Blog. Nieuwsberichten en commentaren (NL/ENG) over het Israëlisch-Palestijnse conflict. De nadruk ligt daarbij op nieuws dat de Nederlandse kranten en journaals niet haalt. Historische (Engelstalige) documenten relevant voor het conflict. Over de geboorte van de staat Israël en de achtergrond van het Israëlisch-Palestijnse conflict: The Birth of Israel, documentaire van de BBC, 59 min. Bijzondere aandacht voor het lot van de Palestijnen. Analyse van het Midden-Oosten conflict in het licht van de Gaza-oorlog (2008-2009), door John Malan: artikel Tom S. van Bemmelen, 150 Palestijnse fabels. Soesterberg: Uitgeverij Aspekt, 2015, Pagina's: 377. ISBN 9789461538321. Voetnoten1. ↑ De Israeliërs zijn niet de enigen die een veiligheidsmuur bouwen om zich te beschermen tegen aanslagen. In de stad Bagdad in Irak hebben de Amerikaanse troepen, die in 2003 het land binnenvielen, rond de beveiligde 'groene zone' een veiligheidsmuur gelegd. Hierbinnen liggen onder meer ministeries, die door de muur beschermd worden tegen aanslagen. In 2011 eiste Bagdad een vergoeding voor de veiligheidsmuur, die files veroorzaakt, terwijl de zware militaire voertuigen trottoirs en rioleringen vernielen. Volgens het stadsbestuur hebben de Amerikanen een mooie stad in een militaire vesting veranderd. 2. ↑ Dat de Palestijnse Autoriteit deze tactiek volgt, blijkt uit de woorden van de overleden Palestijnse leider Yasser Arafat (1994) en uit die van de minister van Godsdienstzaken (2013). Voor de woorden van Arafat, zie Yasser Arafat, Palestinian Media Watch. Voor de woorden van minister Mahmoud Al-Habbash, zie PA minister: PA agreements modeled after Muhammad's Hudaybiyyah Peace Treaty, Palestinian Media Watch, 22 juli 2013. 3. ↑ Minister Australië: welke wet breken nederzettingen? Nieuwsartikel op IsraelToday.nl, 19 jan. 2014. 4. ↑ Inzage in de genoemde uitgaven van de gids biedt het Tempelinstituut te Jeruzalem.
Labels: (Bewerk labels)
|
||
Powered by MindTouch Core |
Verrijk Christipedia door informatie
toe te voegen. Help mee de tekst te verbeteren. Zie Meedoen. |