Cilicië: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
(5 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
Regel 1:
'''Cilicië''', in het [[Latijn]] Cilicia, was een landstreek en Romeinse provincie in [[Klein-Azië]]. De hoofdstad was [[Tarsus]], waar de apostel [[Paulus]] vandaan kwam. Hij doortrok Cilicië tijdens zijn tweede zendingsreis.
Cilicië was een ''[[Romeinse Rijk/Provincies|keizerlijke provincie]]'' in het [[Romeinse Rijk]].
[[Bestand:RomanEmpire 117 nl.svg|geen|miniatuur|937x937px|Ligging van Cilicië in het zuiden van het huidige Turkije.]]
Toen Paulus voor de stadhouder Felix was gesteld, vernam deze dat de Jood uit Cilicië was.
Enige jaren na zijn bekering kwam Paulus in Cilicië.<blockquote>''Ga 1:21 Daarna kwam ik in de streken van Syrie en Cilicië. (Telos)''</blockquote>
Daar het, vanuit Syrië gezien, een eerst vooraanliggend gewest van Klein-Azië is, wordt het in het Nieuwe Testament soms in vereniging met Syrië genoemd (Hand. 15: 23, 41; Gal. 1: 21).[[Bestand:Paulus bekering en vroege dienst (Access Foundation).jpg|miniatuur|1247x1247px|Paulus kwam enkele jaren na zijn bekering in Cilicië.|alt=|geen]]
De apostel doortrok de [[Romeinse provincies|provincie]] tijdens zijn [[Tweede zendingsreis van Paulus|tweede zendingsreis]], zie kaart hieronder.<blockquote>''Hnd 15:40 Paulus echter koos Silas en vertrok, aan de genade van de Heer opgedragen door de broeders. Hnd 15:41 En hij ging Syrië en <u>Cilicië</u> door en versterkte de gemeenten. (TELOS)''</blockquote>
[[Bestand:Paulus tweede zendingsreis-Access Foundation.jpg|miniatuur|
Cilicië wordt ten zuiden door de Middellandse zee bespoeld, voor het overige door het Taurus-gebergte (ten oosten de Amanus genoemd) geheel omgeven. De vlakke, oostelijke helft onderscheidde zich door grote vruchtbaarheid van het bergachtige westelijke deel. Naar de omliggende gewesten, [[Cappadocië]], [[Pamfylië]] en [[Pisidië]], kwam men door bergpassen, waarvan er drie in de oudheid zeer beroemd waren als verdedigingspunten tegen de naderende vijand.
|