Homo sapiens erectus: verschil tussen versies

Volgens de gangbare wetenschap ''(in het vervolg: '''(vao) =''' volgens algemene opvatting/ zoals de wetenschap er momenteel over denkt)'' zou het menselijk geslacht zich ontwikkeld hebben uit een afsplitsing van een geslacht van australopitheken of australopithecinen. Dit zou hebben plaats gehad ca ruim 3,5 miljoen jaar geleden, toen '''Australopithecus afarensis''' op aarde rond liep. Typische vertegenwoordiger van deze groep individuen is Lucy. Van haar is in Ethiopië (regio Afar, tussen Addis Abeba en Djibouti) een groot deel van het skelet gevonden. Althans, uit een enorme hoeveelheid en verscheidenheid van botfragmenten, afkomstig uit de regio Afar, is men tot een reconstructie gekomen van een skelet. De grote verscheidenheid aan materiaal werd oorzaak van vele meningsverschillen. Het skelet van Lucy is het resultaat van vele compromissen. De handen en de voeten ontbraken. Opvallend dat behalve een romp ook botjes van een complete menselijke hand werden gevonden. 13) Men schatte de lengte van Lucy op max 110 cm en de schedelinhoud op 375 ml; ontdekker de paleo-antropoloog Donald Johanson. De vondsten (aug 1978) van dezelfde ouderdom te Laetoli in Tanzania betreffen voetafdrukken in vulkanisch as, over een lengte van 70 meter. De afdrukken tonen de kenmerken van een normale menselijke voet (een geprononceerde hiel, grote teen in één lijn met de andere tenen, overlangse voetgewelf). Blijkbaar van een volwassen iemand (een Homo sapiens) met een kind. De ouderdom van de voetafdrukken werd geschat op 3.500.000 jaar. Algemeen gaat men er van uit dat de moderne mens (Homo sapiens) pas 300.000 jaar geleden ontstond. Er bleef daarom slechts één conclusie over: de hand en de voetafdrukken waren van een Australopithecus afarensis die in staat was rechtop te lopen, een familielid van Lucy. Daaruit trok men de conclusie dat de Australopithecus afarensis een belangrijke schakel moet zijn geweest naar de ontwikkeling van de mens. 8) Toen de Duitse paleontoloog Hans Reck in 1913 in een zeer oude laag in de Oldoway-kloof het geraamte vond van een modern mens, stond de evolutionistische wereld op zijn kop. Geraamte en laag behoorden tot dezelfde periode. Er was van enige verstoring geen sprake. Hans Reck kon maar tot één conclusie komen: lang voor de verschijning van de neanderdaler-mens leefde Homo sapiens reeds in Afrika. Zo bleef het probleem tot 1931, tot Reck ging samenwerken met L.Louis S.B. Leaky. Er werden nog beenderresten van moderne mensen gevonden. Reck is kort nadien overleden. Leakey verklaarde toen dat alle gevonden resten van moderne mensen in oudere lagen gevonden konden worden vanwege verstoringen, zoals aardbevingen en daarin dus niet thuis hoorden. Evenals bij het probleem 'Lucy en de gevonden voetstappen' is ook hier dus sprake geweest van een conclusie, opgedrongen door een evolutionistische tunnelvisie! 10)

Het verlangen om dé ideale schakel tussen aap en mens te vinden, leidde er toe dat men theoretisch en fictief een bepaald model voor ogen had omtrent het uiterlijk van deze ultieme missing link. De beroemde evolutionist Haeckel noemde zijn fictieve schakel 'Pithecanthropus alalus' (de 'sprakeloze mens'). De beroemd geworden paleontoloog Louis Leaky (bekend als een impulsief mens, vol verbeeldingskracht, volgens Brian Fagan) hield er eveneens zo'n gedroomde missing link op na. Hij noemde hem 'Homo habilis' (de 'handige mens'). Toen zijn zoon Jonathan Leaky ca 1961 botresten vond van, naar hij meende, een Australopithecus africanus met mogelijk een wat grotere schedelinhoud, noemde zijn vader, Louis Leaky, hem Australopithecus Habilis. Men (Louis Leaky, Philip Tobias en John Napier, Sterkfontein, Zuid Afrika 1964) heeft vervolgens geprobeerd aan de hand van botresten het uiterlijk te construeren van een eerste mensachtige op aarde, zoals zij dachten dat hij er zo uitgezien zou moeten hebben. De reconstructie kreeg (hoe kan het anders!) de naam van '''Homo habilis''' ('de handige mens'). Hij had een schedelinhoud van 500-800 cc en zou de maker zijn van de zo genoemde Oldowanwerktuigen in Oost-Afrika, 1.800.000 jaar geleden, in het begin van het vroegpaleolithicum aldaar. Bernard Ngeneo ontdekte in 1972 bij het Turkanameer (Rudolfmeer) een in honderden stukjes gebroken schedel (vondst no 1470). Alan Walker en Meave Leaky reconstrueerden vervolgens de schedel eveneens tot een Homo habilis-schedel.

'''''Homo sapiens erectus'''''

Vroeger of later verschenen na het mislukken van de torenbouw nieuwe bevolkingsgroepen in Europa. Waarschijnlijk zijn zij met de oudere bewoners onze europeseEuropese voorvaders geworden.