Messiasbelijdende Joden: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 1:
'''Messiasbelijdende Joden''', ook (vooral vroeger) ''christenjoden'' genoemd, zijn Joden die Jezus als de beloofde Messias erkennen en op Hem vertrouwen.
In Israël noemen de joodse christenen zichzelf 'messiaanse joden'. Ze vermijden zich 'christenen' te noemen
Volgens het boek [[Handelingen der apostelen]] groeide de Gemeente van Christus in Jeruzalem na de Pinksterdag in korte tijd van ruim honderd naar vele duizenden gelovigen. Deze eerste gelovigen zijn allemaal Joden. In feite ontstond een crisis toen niet-joodse mensen lid van de Kerk wilden worden. De Joodse gelovigen moesten beslissen of heidenen eigenlijk wel lid konden worden, en zo ja, op welke voorwaarden. De uitkomst daarvan staat in Handelingen 15: door aan een paar eenvoudige voorwaarden te voldoen, konden heidenen samen met Joodse gelovigen lid zijn van hetzelfde lichaam.
Na de verwoesting van Jeruzalem en doordat de meerderheid van het joodse volk de Messias afwees, werd de Kerk steeds ‘heidenser’ van karakter. Toen het christendom in de 4e eeuw de staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk werd, maakte de Kerk zich bewust helemaal los van haar Joodse wortels en door "Joodse gebruiken" (door God in de wet van Mozes voorgeschreven) te verbieden, werd het joden in feite onmogelijk gemaakt om lid van de Kerk te worden.
| |||