Reïncarnatieleer

De reïncarnatieleer of leer van de zielsverhuizing is de religieuze of filosofische leer dat het niet-lichamelijke deel van een levend wezen (de ziel of de geest) na de dood niet verdwijnt, maar opnieuw in een ander levend wezen geboren wordt.

Terminologie. Het woord 'reïncarnatie' komt van het Latijnse 're' = opnieuw en 'caro' = vlees, en betekent dus letterlijk 'wedervleeswording'. Het Griekse woord is 'metempsychôsis' = opnieuw bezield, vandaar 'zielsverhuizing'. Een ander synoniem is 'wedergeboorteleer'. In het jodendom wordt reïncarnatie 'Gilgul' genoemd.

Reïncarnatie moet niet verward worden met incarnatie. De Heer Jezus is een mens geworden, een lichaam van vlees en bloed aannemend.

Ro 8:3  Want wat voor de wet onmogelijk was, doordat zij door het vlees krachteloos was-God heeft, doordat Hij zijn eigen Zoon in een gedaante gelijk aan het vlees van de zonde en voor de zonde heeft gezonden, de zonde in het vlees veroordeeld; (Telos)

Karma (daden hebben gevolgen). De leer over reïncarnatie en incarnatie in de verschillende religies verschillen dikwijls van elkaar, en soms wordt aan andere termen de voorkeur gegeven. Volgens de reïncarnatieleer van het Hindoeïsme wordt onze reïncarnatie bepaald door daden in ons vorige leven. Dit heet karma. Een man bijvoorbeeld die zijn vrouw dikwijls slaat en zich zodoende schuldig maakt, loopt kans na zijn dood opnieuw geboren te worden, deze keer, krachtens het karma (je lot wordt door je daden bepaald), als vrouw die door haar man dikwijls geslagen wordt. Aldus lost deze mens zijn gemaakte schuld af.

Aanhangers. De belangrijkste religies met een geloof aan reïncarnatie zijn Aziatische religies, vooral het hindoeïsme, het jaïnisme (Jain Dharma), het boeddhisme en het sikhisme. Daarnaast komt het ook voor in de New Age-beweging en bij sommige indiaanse religies van Noord- en Zuid-Amerika. Het geloof in reïncarnatie wordt ook aangetroffen bij sommige kleine volken in gebieden die als islamitisch bekendstaan, zoals de Druzen.

Christenheid. Het christendom wijst het idee af, maar in de vroege christenheid waren er ook die geloofden aan reïncarnatie.

Beoordeling. De leer van de zielsverhuizing is onhoudbaar in het licht van de Bijbel. Mensen sterven één keer, komen in het dodenrijk en worden daarna geoordeeld.

Heb 9:27  En evenzeer als het de mensen beschikt is eenmaal te sterven en daarna het oordeel, (Telos)

Het mogelijk enige, toekomstige geval van reïncarnatie is Mozes, als hij een van de twee getuigen is die in de eindtijd zullen optreden in Jeruzalem (Openbaring 11). Henoch en Elia, twee andere kandidaten voor de twee getuigen, waren door God in levenden lijve, zonder dat zij de dood zagen, weggenomen van de aarde, maar Mozes is gestorven en door God Zelf begraven.

De leer van de zielsverhuizing in het hindoeïsme kent, in tegenstelling tot het evangelie van Jezus Christus, geen vergeving van zonden. Door de zielsverhuizingen oogsten we wat we gezaaid hebben en kunnen we onze schuld (karma) tenslotte aflossen. Dat een ander, de Zoon van God, plaatsvervangend onze schuld betaalt, is een onbekend heilsfeit in het hindoeïsme.

De beleving van mensen die zeggen dat ze een vorig leven hebben gehad kan anders worden verklaard dan uit wedervleeswording.

Meer informatie

Reïncarnatie, op: nl.wikipedia.org. Enige tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 25 dec. 2021.

The Incredible Evidence for Reincarnation Thoughtfully Examined. Youtube.com: Capturing Christianity, 3 dec. 2021. Duur: 9 min. 57 sec. Cameron Bertuzzi in gesprek met Seth Hart, deskundige op het gebied van de reïncarnatieleer. Hart wijst op natuurlijke verklaringen van de herinnering aan vorige levens.

Bron

Reïncarnatie, op: nl.wikipedia.org. Enige tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 25 dec. 2021.