Zekerheid van het geloof: verschil tussen versies

Regel 13:

Naast zekerheid is ook ''vastheid'' - het tegendeel van wankelen - een goede zaak. <blockquote>''Col 2:5 Want al ben ik ook naar het lichaam afwezig, toch ben ik in de geest bij u en verblijd mij bij het zien van uw orde en de vastheid van uw geloof in Christus.''</blockquote>'''Subjectieve en objectieve zekerheid.''' Lukas verhaalt 'de zaken die zich onder ons voltrokken hebben', zoals de geboorte van Jezus, zijn woorden en daden, zijn verwerping, sterven, opstanding en hemelvaart. Velen (!) hebben ondernomen een verhaal daarvan op te stellen. Hun bronnen waren ooggetuigen. Ook Lucas heeft een verhaal opgesteld, één van de vier evangeliën, nadat hij 'alles van voren af aan nauwkeurig onderzocht' had. Hij schrijft zijn verhaal aan ene Theofilus, 'opdat u de zekerheid kent van de dingen waarin u bent onderwezen'. <blockquote>''Lu 1:1 Aangezien velen ondernomen hebben een verhaal op te stellen over de zaken die zich onder ons voltrokken hebben, Lu 1:2 zoals zij die van het begin af ooggetuigen en dienaren van het woord zijn geweest, ons hebben overgeleverd, Lu 1:3 heeft het ook mij goed gedacht, na alles van voren af aan nauwkeurig onderzocht te hebben, het in geregelde orde aan u te schrijven, hoogedele Theofilus, Lu 1:4 opdat u de zekerheid kent van de dingen waarin u bent onderwezen. (Telos)''</blockquote>

[[Bestand:Woman standing on a rock near Villa de Leyva, Colombia (Unsplash).jpg|miniatuur|392x392px]]

Het is vast en zeker dat de zaken die Lukas beschrijft, zich in die tijd voltrokken hadden. Wanneer Theofilus gelooft aan het verslag van Lukas, gelooft hij aan zaken die zeker zijn. Zijn subjectieve zekerheid is gegrond op de objectieve zekerheid van zaken waar Lucas en hij niet omheen kunnen. Lucas schreef Theofilus 'de zekerheid kent van de dingen waarin u bent onderwezen' (Luc. 1:4).

Het is vast en zeker dat de zaken die Lukas beschrijft, zich in die tijd voltrokken hadden. Wanneer Theofilus gelooft aan het verslag van Lukas, gelooft hij aan zaken die zeker zijn. Zijn subjectieve zekerheid is gegrond op de objectieve zekerheid van zaken waar Lucas en hij niet omheen kunnen. Lucas schreef Theofilus 'opdat u de zekerheid kent van de dingen waarin u bent onderwezen' (Luc. 1:4).

De subjectieve zekerheid van mijn geloof is gegrond op de objectieve zekerheid van het heil. En dit heil is zeker, omdat we een betrouwbare overlevering hebben van 'zaken die zich onder ons voltrokken hebben' (Lucas), en omdat God getrouw is en zijn beloften zal vervullen, en omdat de Heilige Geest ons geloof bevestigt. Mijn verzekerd-zijn is gebaseerd op een zekerheid buiten mij: zaken die zich buiten mij hebben voltrokken, beloften van God die tot mij komen. Stel, ik sta op een vaste rots. Mijn inwendige zekerheid en de zekerheid van mijn staan, mijn bestaan, is gegrond op de zekerheid van de rots. Mijn gevoelens en gedachten kunnen onvast zijn, heen en weer geslingerd worden, de grond onder mij is vast. Deze vastheid moet mij gerust stellen in mijn staan en bestaan.

Regel 33:

De Heer Jezus heeft door Zijn offerbloed al onze zonden weggenomen, heeft ons daarvan gereinigd. "Het is onmogelijk dat bloed van stieren en bokken zonden wegneemt" (Hebr. 10:4). Zijn bloed kan ons wel reinigen van onze zonden. Eenmaal gereinigd (op grond van geloof) hoeven wij geen geweten van zonden meer te hebben; ons geweten klaagt ons niet meer aan als wij beseffen dat onze zonden zijn weggenomen (vgl. Hebr. 10:2).

'''Genade'''. Onze zekerheid berust niet op verdienste. Verdienste is geen vaste grond. Onze verdienste van vandaag, kan worden overschaduwd door de overtreding van morgen. Het is Gods genade die ons aanneemt en eeuwig leven schenkt. De genade, die God schenkt, is het eeuwige leven in Christus Jezus. (Rom 6:23b)

'''Genade'''. Onze zekerheid berust niet op verdienste. Verdienste is geen vaste grond. Onze verdienste van vandaag, kan worden overschaduwd door de overtreding van morgen. Het is Gods genade en de genade van de Heer Jezus die ons aanneemt en eeuwig leven schenkt. De genade, die God schenkt, is het eeuwige leven in Christus Jezus. (Rom. 6:23b)

<blockquote>''Ro 4:16 Daarom is het op grond van geloof, opdat het naar genade zou zijn, zodat de belofte zeker zou zijn voor het hele nageslacht, niet alleen dat wat uit de wet is, maar ook dat wat uit het geloof van Abraham is, die een vader is van ons allen (TELOS)''</blockquote>

Regel 40:

<blockquote>''Ro 5:20 Maar de wet is daarbij gekomen, opdat de overtreding zou toenemen; maar waar de zonde toenam, is de genade veel overvloediger geworden; (TELOS)''</blockquote>

Door de genade worden Joden en niet-Joden behouden. Petrus heeft gezegd: <blockquote>

''Hnd 15:9 en Hij heeft geen enkel onderscheid gemaakt tussen ons en hen, daar Hij door het geloof hun harten heeft gereinigd. Hnd 15:10 Nu dan, waarom verzoekt u God door een juk op de hals van de discipelen te leggen, dat noch onze vaderen noch wij in staat zijn geweest te dragen? Hnd 15:11 Maar door de genade van de Heer Jezus geloven wij behouden te worden op dezelfde wijze als ook zij.'' (Telos) </blockquote>

Genade bewijzen is Gods kant. En het aanwijzen van het redmiddel, namelijk geloof, is Gods kant. Het aangrijpen van het redmiddel, namelijk geloven in de Heer Jezus, is onze kant. "Op dezelfde wijze' (vers 11) wil zeggen: 'door het geloof' (vers 9). Niet door wetsbetrachting (het juk van de wet, vers 10) of bevinding, maar 'door het geloof'. Onze harten worden niet 'gereinigd' (vers 9) door een ernstig besef van zonde, maar door geloof in de Heiland van zondaren.

We mogen ons verwonderen over de woorden van de genade die uit de mond van Jezus komen. <blockquote>''Lu 4:22 En allen gaven Hem getuigenis en verwonderden zich over de woorden van de genade die uit zijn mond kwamen, ... (Telos)''</blockquote>'''Verzoend, nieuwe schepsel, rechtvaardig'''. Het helpt om tot geloofszekerheid te komen, wanneer wij afzien van onze twijfel, onze innerlijke onrust, ons gevoel van onzekerheid, en zien, staren op zaken buiten ons, die het fundament van onze zekerheid vormen. Niet zien of staren op onze voeten, maar zien op de rots waarop onze voeten staan. ("de steenrots nu was Christus", 1 Cor. 10:4).