Ziel: verschil tussen versies

Regel 84:

<blockquote>''Ge 9:4 Doch het vlees met zijn ziel, [dat] [is] zijn bloed, zult gij niet eten.'' (SV)</blockquote>

Het bloed “is de ziel van alle vlees” (Lev. 17:14). Het bloed is zetel en drager van de ziel. De ziel “heeft in het bloed haar zetel, wordt door het bloed als het ware gedragen en daardoor met het gehele organisme van het lichaam in verband gebracht, dat zij dit beleven en doordringen kan” (Dächsel) <~~sup~~>~~[1]~~</~~sup~~>

Het bloed “is de ziel van alle vlees” (Lev. 17:14). Het bloed is zetel en drager van de ziel. De ziel “heeft in het bloed haar zetel, wordt door het bloed als het ware gedragen en daardoor met het gehele organisme van het lichaam in verband gebracht, dat zij dit beleven en doordringen kan” (Dächsel)<ref>Karl August Dächsel; F P L C van Lingen; H van Griethuijsen, Antz. et al, ''Bijbel, of De geheele Heilige Schrift, bevattende al de kanonieke boeken van het Oude en Nieuwe Testament (volgens de Staten-overzetting) ''(Kampen: Bos, 1893-1901), commentaar op Lev. 17:11.</ref>

Wat de ziel is voor het lichaam, dat is de electrische energie voor een electrisch apparaat. Zonder deze energie is het apparaat ‘dood’. Wat het bloed is voor het lichaam, dat is de electrische stroom voor het apparaat. De electrische energie is in de electrische stroom, in de electronen, die de zetel en drager van deze energievorm zijn.

Regel 92:

Het leven zetelt in het bloed. Het is juist het leven, dat in het bloed op en voor het altaar wordt uitgestort. Het leven van het dier treedt in de plaats voor het leven van de mens.

Door de uitstorting van het bloed en daarmee het leven van dieren, wordt de verlossing door het bloed van Christus duidelijk. Want het is niet het bloed op zichzelf, als substantie, dat op Golgotha’s kruis werd vergoten, maar het was het leven, dat de Heiland in dit bloed gaf voor verloren mensen. Hij stortte zijn bloed, opdat zijn leven, dat Hij vrijwillig prijs gaf, leven en behoud zou zijn en verlossing tegen en van de eeuwige dood <~~sup~~>~~[2]~~</~~sup~~>.

Door de uitstorting van het bloed en daarmee het leven van dieren, wordt de verlossing door het bloed van Christus duidelijk. Want het is niet het bloed op zichzelf, als substantie, dat op Golgotha’s kruis werd vergoten, maar het was het leven, dat de Heiland in dit bloed gaf voor verloren mensen. Hij stortte zijn bloed, opdat zijn leven, dat Hij vrijwillig prijs gaf, leven en behoud zou zijn en verlossing tegen en van de eeuwige dood<ref>Karl August Dächsel, a.w., commentaar van Van Griethuijsen bij Lev. 17:11.</ref>.

Wegens zijn betekenis als zetel en drager van de ziel, mocht het bloed niet gegeten worden.

Regel 139:

In de Griekse grondtekst staat op de plaats van 'natuurlijk' letterlijk 'psychisch', 'ziellijk'. De nakomelingen van Adam hebben een ''ziellijk'' lichaam, een lichaam gekenmerkt door de ziel. Bij de opstanding op de roepstem van de verheerlijkte Heer krijgen wij een ''geestelijk'' lichaam, een lichaam dat door de geest gekenmerkt en beheerst wordt.

[[Bestand:Natuurlijk lichaam en geestelijk lichaam.gif|centre|thumb|650x650px]]

== Voetnoot ==