Saoedi-Arabië

Saoedi-Arabië (ook gespeld Saudi-Arabië), officieel Saoedi-Arabisch Koninkrijk, is een Arabisch koninkrijk in Zuidwest-Azië, op het Arabisch Schiereiland, met 28,7 miljoen inwoners (stand 2009). De hoofdstad is ar-Riaad, de dichtst bevolkte stad van het land. Het land is grotendeels woestijn. In het land ontstond de islam en liggen de twee heiligste islamitische steden, Mekka en Medina.

Saoedi-Arabië en zijn provincies

Saoedi-Arabië is een absolute monarchie, vrijwel zonder gekozen volksvertegenwoordigers. Het land heeft geen grondwet, geen wetboek, geen politieke partijen en geen nationaal parlement. Geldend is de Islamitische wetgeving (Sharia). In 1992 werd een basiswet, gebaseerd op de Koran en de Sharia, opgesteld die het systeem van de overheid vastlegt. De regeringsmacht ligt bij een coalitie van de koninklijke familie al-Saoed en orthodoxe islamitische wetsgeleerden. De koning wordt geadviseerd door de Shura-raad. 

Saoedi-Arabië is de geboortegrond van de islam. De soennitische meerderheidsvariant van de islam is de staatsgodsdienst. Van de bevolking is 98% moslim, 85% is soenniet. Er wonen ongeveer twee miljoen sjiieten in het conservatieve koninkrijk, de meesten in het oosten. In de noordoostelijke provincie al-Hasa woont een sjiitische minderheid (15%). Sjiieten worden stelselmatig achtergesteld. Radicale soennieten beschouwen hen als afvalligen.

Saoedi-Arabië is het religieuze middelpunt van de islam. Het bezit de twee belangrijkste heilige plaatsen van de islam: Mekka en Medina. Dagelijks bidden honderden miljoenen moslims in de wereld vijf keer per dag richting Mekka. Elk jaar komen er ruim 2 miljoen moslimpelgrims op bezoek.

Koning Ibn Sa'oed (1964-1975) was leider van de ultra-orthodoxe puriteinse sekte der wahhabieten, die tijdens zijn bewind grote politieke macht verwierf en thans de heilige plaatsen beheert. Het wahabisme is de overheersende stroming in het land. Er is een religieuze politie. 

Vermaak in het openbaar is verboden en winkels moeten vijf keer per dag sluiten voor het gebed (anno 2012). 

Vrouwen zijn beperkt in hun bewegingsvrijheid: ze mogen niet autorijden en niet zonder begeleiding de straat op. Vanaf 2011 mogen ze hun stem uitbrengen bij lokale verkiezingen, zichzelf kandidaat stellen en ook lid worden van de Shura-raad.

Saudische vrouwen nemen uit protest het stuur over In Saudi-Arabie zijn vrouwen uit protest gaan autorijden. In het conservatieve land mogen vrouwen niet zelf achter het stuur zitten. Dat staat niet in de wet, maar is het gevolg van een fatwa, een juridisch advies gebaseerd op de islam. De acties volgen op de arrestatie van een Saudische bestuurster, vorige maand. Hoeveel vrouwen er meedoen aan het protest is niet bekend, maar op de sociale media wordt er druk over gesproken. De actie heeft de naam Women2Drive gekregen en heeft veel aanhangers op Facebook. Volgens Amnesty International is het rijverbod voor vrouwen een grote belemmering. Ze kunnen daardoor moeilijk alledaagse dingen doen, zoals boodschappen of de kinderen van school halen. Bron: Radio Nederland Wereldomroep, nieuwsbericht 17 juni 2011

Saoedi-Arabië kent geen godsdienstvrijheid. Er woonden anno 2010 ongeveer 1,4 miljoen christenen, ruim 5% van de bevolking. De meeste christenen zijn rooms-katholieke gastarbeiders, vaak uit de Filipijnen. 

Saoedi-Arabië behoort al jaren tot de top vijf landen waar christenen het meest worden verdrukt. Op overgang van de Islam tot het christendom staat de doodstraf. Iedere niet-Islamitische godsdienstuitoefening is streng verboden. Men mag er geen kruisje om de hals dragen of een Bijbel voor eigen gebruik bij zich hebben (anno 2012). Saoedische christenen durven meestal niet voor hun geloof uit te komen. Het komt regelmatig voor dat familieleden christenen met een moslimachtergrond doden zonder daarvoor gestraft te worden. 

De vele christelijke gastarbeiders in het land, onder wie veel Filippino's, lijden onder het verbod van hun godsdienst te beoefenen. Buitenlandse christenen mogen officieel op privé-terrein samenkomen, maar in de praktijk wordt dat vaak niet geduld. 

Saoedi-Arabië heeft binnenlandse groepen van dissidenten, onder meer al-Qaida. Kritiek is er op de regering en haar nauwe banden met de Verenigde Staten en het Westen. Deze groepen rechtvaardigen het gebruik van terreur om de natie te bevrijden van alle westerse invloed. 

Saoedi-Arabië beschikt over de grootste oliereserves ter wereld. De olie-industrie is de belangrijkste bron van inkomsten: 70 procent van de staatsinkomsten en 40 procent van het nationaal inkomen (stand 2007).

Munteenheid is de Saoedi riyal (SAR), onderverdeeld in 100 halalah.

De internetlandcode (TLD) is sa.

Saoedi-Arabië heeft een modern wapenarsenaal. 

Buitenlandse betrekkingen

Vanuit Saoedi-Arabië coördineert de Wereldraad van Moslims al het islamitische zendingswerk in de wereld. De Islam wordt verspreid door bevriende landen te helpen, moskeeën te bouwen, zendelingen te ondersteunen, lectuur te verspreiden en academische instellingen in het Westen te steunen, mits deze een centrum voor islamitische studies opnemen. Vanuit Saoedi-Arabië worden jaarlijkse miljoenen exemplaren van de Koran verspreid, ook allerlei islamitische lectuur gaat vandaar de wereld in.Saoedi-Arabië is de belangrijkste olie-exporteur ter wereld.

De betrekkingen met het sjiïetische Iran zijn gespannen. De Saoedische regering verdenkt het sjiitische Iran ervan de Saudische sjiieten op te zetten tegen de machthebbers in Riyad. 

Saoedi-Arabië is een van de grootste vrienden van de Verenigde Staten in de Golfregio. 

Israël. Saoedi-Arabië heeft deelgenomen aan Arabisch-Israëlische oorlogen. Met Israël bestaat (anno 2019) geen formele diplomatieke relatie.

Geschiedenis

Enkele notities: 

1938: Begin van de oliewinning.

2005: De eerste verkiezingen in het land: de mannelijke burgers stemmen voor de helft van de leden van de gemeenteraden.

2011: De onrust in het Midden-Oosten en Noord-Afrika steekt ook in Saoedi-Arabië de kop op. In maart breken protesten uit nadat Saudische militairen hadden ingegrepen in Bahrein, om een eind te maken aan de door sjiieten geleide opstand voor meer democratie. In november worden bij protesten vier sjiieten doodgeschoten en vierhonderd sjiieten opgepakt. 

2013. De Saoedi-Arabische kroonprins Mohammed bin Salman [bin Abdulaziz Al Saud] wordt benoemd tot hoofd van het Hof van Kroonprinsen, met de rang van minister (van Defensie). 

2018. Aan luchtvaartmaatschappij Air India wordt toestemming te geven het Saudisch luchtruim te gebruiken op weg naar Israël. Dit wordt gezien als een gebaar van goede wil jegens Israël.

2020. In januari maakt Israël bekend dat burgers van Israël Saoedi-Arabië mogen bezoeken om religieuze redenen en voor zakendoeleinden. Israëlische moslims mogen voortaan een pelgrimstocht naar Saoedi-Arabië maken. Voorheen mocht dit alleen na speciale toestemming door Saoedi-Arabië. Joodse Israëliërs mogen negen dagen op zakenreis komen, mits op een officiële uitnodiging en toestemming van de autoriteiten van Saoedi-Arabië.

Toekomst

Ezech. 38 spreekt van Sjeba en Dedan, die protesteren zullen wanneer Gog met Perzië (Iran) en andere staten Israël zullen aanvallen. Scheba en Dedan lagen in het huidige Saoedi-Arabië. Wellicht zal Soedi-Arabië die eindtijdse rol vervullen. Zie Ezechiël 38:13.

Eze 38:13  Sjeba, Dedan, de kooplieden van Tarsis en al hun jonge leeuwen zullen tegen u zeggen: Komt u om een roof te plegen? Hebt u uw strijdmacht bijeengebracht om buit te roven, om zilver en goud mee te voeren, om vee en bezit mee te nemen, om een grote roof te plegen? (HSV)

Meer informatie

Artikel Saoedi-Arabië op Wikipedia.nl

Saoedi-Arabië als gevaar voor Israël, zie artikel Potential Threats To Israel: Saudi Arabia, op JewishVirtualLibrary.org. 

Bronnen

• Microsoft Encarta Winkler Prins Encyclopedie 2007 s.v. Saoedi-Arabië.
• Artikel Saoedi-Arabië op Wikipedia.nl
• Maarten Stolk, Doodstraf voor ex-moslims in Saudi-Arabië, artikel op RefDag.nl dd. 27 jan. 2011.