Nashville-verklaring
De Nashville-verklaring is een verklaring die in 2017 door christenen in de Verenigde Staten werd opgesteld en 14 artikelen bevat waarin een Schriftgetrouwe zienswijze aangaande huwelijk, geslachtelijke identiteit en seksualiteit onder woorden wordt gebracht. Begin 2019 werd een Nederlandse versie van de verklaring gepubliceerd. Het is een plaatsbepaling van Schriftgetrouwe, behoudende christenen in een verdeelde en verwarde Nederlandse christenheid.
De verklaring verwoordt de traditionele visie op huwelijk en seksualiteit zoals die eeuwenlang op grond van de Bijbel is beleden.
Amerikaanse verklaring
De Amerikaanse Nashville-verklaring (Eng. Nashville Statement) werd opgesteld door de Council on Biblical Manhood and Womanhood (Raad inzake Bijbels mannelijkheid en vrouwelijkheid) in de Amerikaanse stad Nashville. De verklaring bestaat uit een voorwoord gevolgd door 14 artikelen. Zij werd in augustus 2017 gepresenteerd tijdens de jaarlijkse conferentie van de ethische commissie van de Southern Baptist Convention, het grootste protestantse kerkgenootschap in de Verenigde Staten. De oorspronkelijke ondertekenaars waren 150 voorgangers en theologen.
De verklaring was een antwoord op de veranderde zienswijze en gedragingen in de samenleving en in een deel van de christenheid aangaande het huwelijk en seksualiteit. De verklaring komt op voor het huwelijk en seksualiteit in overeenstemming met de Bijbel. Onschriftuurlijke wereldse opvattingen en gedragingen met betrekking tot seksualiteit en genderidentiteit worden afgewezen. Tot de ondertekenaars behoren vooraanstaanden als John Piper, James Dobson, John F. MacArthur en James Packer; ook een voormalige hooglerares Engels die vroeger praktizerend lesbienne was, christen was geworden en later getrouwd is met een predikant[1]. In januari 2019 was de Amerikaanse Nashvilleverklaring ondertekend door ruim 22.000 personen, meest evangelicale christenen[2].
Nederlandse verklaring
De Nederlandse versie van de Nashville-verklaring, met al subtitel 'Een gezamenlijke verklaring over Bijbels seksualiteit'[3], was in de eerste plaats bestemd voor kerkleiders. De tekst verscheen op 4 januari 2019 en was volgens een ondertekenaar nog niet definitief[4].
Het document is ondertekend door 250 orthodox-protestantse predikanten, voorgangers en politici. Het overgrote deel van hen komt uit orthodox-gereformeerde kerken; vijf procent is lid van een evangelische of baptistengemeente. De bekendste is de parlementariër Kees van der Staaij, voorman van de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP). Twee andere bekende ondertekenaars zijn baptistenvoorganger Orlando Bottenbley en evangelisch voorganger Kees van Velzen, die jarenlang hoofd was van de afdeling Nazorg van de EO. Op de lijst stonden namen van personen die hiervoor niet uitdrukkelijk toestemming hadden gegeven, maar het wel eens waren met de (strekking van de) verklaring. Een van hen was de genoemde politicus.
De verklaring staat pal voor het traditionele huwelijk als de levensverbintenis van een man en een vrouw. Alleen binnen dit 'verbond' heeft seksuele omgang een plaats. Ook onderstreept de verklaring dat man en vrouw verschillend geschapen zijn, dat hun verschillen goed zijn en dat iemands geslachtsidentiteit door zijn of haar lichaam wordt bepaald. Daarom worden homoseksueel (en lesbisch en biseksueel) gedrag (→ Homoseksualiteit), homohuwelijk, veelwijverij, meerdere liefjes hebben, verzaking van de lichamelijk gegeven geslachtelijke identiteit (→ Transgenderisme) afgewezen. Ze zijn in strijd met Gods bedoeling. Maar God is vergevingsgezind en geeft genade om een rein leven te leven en onze geslachtelijke identiteit te aanvaarden. Het laatste artikel (14) eindigt met een evangelisch woord.
Hieronder bij voorbeeld de artikelen 1 en 10 van de verklaring:
Artikel 1 WIJ BEVESTIGEN dat God het huwelijk heeft bedoeld als een levenslange verbondsrelatie tussen één man en één vrouw, waarbinnen seksualiteit een plaats heeft en waaruit kinderen kunnen voortkomen. Het doel van het huwelijk is de verbondsliefde tussen Christus en Zijn bruid, de Kerk, zichtbaar te maken. WIJ ONTKENNEN dat God het huwelijk heeft bedoeld als een homoseksuele, polygame of polyamoreuze relatie. Wij ontkennen ook dat het huwelijk een louter menselijk contract is in plaats van een verbond gesloten voor God.
Artikel 10 WIJ BEVESTIGEN dat het zondig is om homoseksuele onreinheid of transgenderisme goed te keuren. Wie deze wel goedkeurt wijkt fundamenteel af van de standvastigheid die van christenen verwacht mag worden en van het getuigenis waartoe zij geroepen zijn WIJ ONTKENNEN dat de goedkeuring van homoseksuele onreinheid of transgenderisme een moreel neutrale zaak is, waarover getrouwe christenen onderling van mening mogen verschillen
In de Nederlandse versie zijn toegevoegd: 1. verwijzingen naar Schriftplaatsen, en 2. een naschrift, waarin het belang van pastorale begeleiding van homo's wordt benadrukt. Ook worden hierin tekortkomingen in de zorg aan homofiele gelovigen beleden.
Reacties
In Nederland verwekte de publicatie, die via het Reformatorisch Dagblad in het nieuws kwam, een storm van kritiek. De kritiek kwam zowel uit de wereld, waar velen gedrag van homoseksuelen e.d. goedvinden, als van christelijk erf. De minister van Emancipatie vond het 'een stap terug in de tijd' en schreef: “We hebben nog een lange weg te gaan. De emancipatie is nog lang niet af.”[5] Het Openbaar Ministerie (OM) liet weten te zullen onderzoeken of de verklaring strafbaar is. Sommige overheidsinstellingen hesen demonstratief de regenboog vlag, het symbool van seksuele diversiteit. De Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam, waaraan twee van de ondertekenaars van de verklaring verbonden zijn, nam nadrukkelijk afstand van de verklaring en hees de regenboogvlag op het hoofdgebouw. De premier van Nederland liet weten dat hem bij lezing de rillingen over de rug waren gelopen.
De reacties op christelijke erf toonde de verdeeldheid hier aan. De belangrijkste kritiek uit christelijke kringen was dat de verklaring onvoldoende pastoraal van toon is. De scriba van de generale synode van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) noemde de verklaring "theologisch eenzijdig en gesloten en pastoraal onverantwoord". Sommige kerken, die homoseksueel gedrag accepteren, lieten de regenboogvlag wapperen.
Homofiele gelovigen reageerden verschillend.
"Ik maak me zorgen om dit soort verklaringen. Het draagt niet bij aan het gesprek dat we voeren binnen de kerk."[6] - Een homoseksueel en predikant. "Ik snap best dat je je aangevallen kunt voelen, maar het is maar net met welke bril je hem leest. Ik ben er juist blij mee. We krijgen opheldering over iets dat we al twintig eeuwen belijden. Het belangrijkste staat voor mij in het naschrift van het document en dat is dat er voor mensen als mij een plaats is binnen de kerk."[2] - Een homofiele theologiestudent. "Ik hoop dat de Heilige Geest van God aan iedere christen die de Verklaring leest zal laten zien wat voor hem of haar de heilzame kanten zijn van dat document."[7] - Een homofiele christen.
Laster en misverstand. Onder de reacties kwam ook laster[8] voor, zoals 'anti-homomanifest' en 'homohaatmanifest'. In de verklaring wordt echter uitdrukkelijk geschreven dat personen met homofiele gevoelens een volwaardige plaats in de christelijke gemeente hebben. De verklaring erkent in het Nederlandse naschrift dat de pastorale zorg voor hen vaak onder de maat is geweest. Een ondertekenaar zei: "Als je vraagtekens zet bij homoseksualiteit word je besprongen en geketend. Men maakt een karikatuur door ons homohaters te noemen."[4]
De ondertekenaars zijn 'geradicaliseerde christenen' genoemd, terwijl hun standpunt eeuwenoud en traditioneel is. Een jong SGP-raadslid antwoordde: "Maar de SGP vindt al honderd jaar dat het huwelijk bedoeld is tussen man en vrouw.”[9]
De woordvoerder van de Werkgroep Nashvilleverklaring schreef: "De verwoording in de verklaring kon op sommige punten aanleiding geven tot misverstanden. Dat trekken wij ons aan."[10] Een misverstand betreft de 'genezing' van homoseksuele gerichtheid. "Sommigen hebben het document gelezen alsof met de juiste aanpak een homoseksuele gerichtheid ‘genezen’ kan worden. Of dat het erkennen of uitspreken van het homoseksueel gericht-zijn zonde is. Dat was en is onze intentie niet."[10]
Meer informatie
Tekst van de verklaring (pdf) op Nashvilleverklaring.nl
Korte samenvatting (pdf) van de verklaring op Nashvilleverklaring.nl
Bijbelteksten ter onderderbouwing van de verklaring op Nashvilleverklaring.nl
Oorspronkelijke Amerikaanse (Engelstalige) Nashville Statement op CBMW.org
Nashvilleverklaring, artikel op nl.wikipedia.org
Nashville Statement, en.wikipedia.org
Bronnen
Nashvilleverklaring, nl.wikipedia.org. Enige tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 12 jan. 2019.
Protestantse Kerk in Nederland waarschuwt voor de 'Nashville-valkuil', ND.nl, 12 jan. 2019.
Voetnoten
- ↑ Rosaria Butterfield, zie https://en.wikipedia.org/wiki/Rosaria_Butterfield
- ↑ 2,0 2,1 Nieuwsbericht dd. 12 jan. 2019 op NOS.nl:https://nos.nl/artikel/2267095-pieter-is-een-jonge-christelijke-homo-en-steunt-de-nashville-verklaring.html Het artikel laat de student aan het woord.
- ↑ Aldus luidt de subtitel van de verklaring
- ↑ 4,0 4,1 Protestantse Kerk in Nederland waarschuwt voor de 'Nashville-valkuil', ND.nl, 12 jan. 2019.
- ↑ Bericht op Twitter
- ↑ Aangehaald in een nieuwsbericht op NOS.nl, 9 jan. 2019: https://nos.nl/artikel/2266733-zij-vieren-de-liefde-als-protest-tegen-de-nashville-verklaring.html
- ↑ Reactie aan een van de ondertekenaars van het document. De reactie is door de ondertekenaar aan meerderen, onder wie Kees Langeveld (die de eerste versie van het Christipedia-artikel heeft geschreven), op 10 jan. kenbaar gemaakt.
- ↑ Laster is een beschuldiging die men niet genoegzaam kan staven.
- ↑ Nashville-verklaring: 'géén stap terug in de tijd', Metronieuws.nl, 7 jan. 2019: https://www.metronieuws.nl/in-het-nieuws/2019/01/nashville-verklaring-geen-stap-terug-in-de-tijd
- ↑ 10,0 10,1 Persverklaring van 10 jan. 2019: https://www.nashvilleverklaring.nl/Persverklaring/